Πολλές αναφορές κατά καιρούς έχουν γίνει για τους μετανάστες της Αμερικής ιδιαίτερα κατά τις πρώτες τρεις 10ετίες του 1900, στη διάρκεια των οποίων η Ελλάδα αναζωογονήθηκε και επούλωσε πολλές πληγές από τους διαρκείς πολέμους.
α). Κάποιο απ’ αυτά τα χωριατόπαιδα εργάστηκε σκληρά αρκετά χρόνια εκεί, έκανε προκοπή, σπίτια, οικογένεια και ήρθε στην ευχάριστη θέση, κάποια στιγμή, να καλέσει και τον αδερφό του από το χωριό να του δείξει την άλλη ζωή στη μακρινή πλούσια Χώρα.
Όταν με το καλό ο αδερφός έφθασε στο σπίτι του ευημερούντα αδερφού, βρέθηκε σε τελείως άλλον κόσμο. Άρχισε ο αδερφός του για να τον προσγειώσει στα εκεί δεδομένα, να τον ξεναγεί στο σπίτι: Εδώ είναι η είσοδος, αυτό όλο είναι το λίβιγκ ρουμ, από δω η πρώτη τουαλέτα, από κει το πρώτο δωμάτιο, το δικό μου, πιο κει το δωμάτιο του ενός παιδιού, παραδίπλα το δωμάτιο του άλλου παιδιού, δίπλα το δωμάτιο της γυναίκας μου, απέναντι το βε σε, δίπλα η κουζίνα!.. Πελάγωσε ο άνθρωπος, τα έχασε. Και πήγε το μυαλό του στα δωμάτια του ζευγαριού και του λέει: Όλα καλά βρε αδερφέ, εγώ δεν ξέρω απ’ αυτά, αλλά δε μου λες: Τι σόι ζευγάρι είστε σεις, ένας στην Ανατολή κι ο άλλος στη Δύση! Άμα θέλετε ν’ ανταμώσετε, τι γίνεται; Α! Της σφυράω! Ωραία! κι άμα θέλει αυτή; Έρχεται και μου λέει: Μήπως σφύρ’ξις Μήτρου μ’;

β). Ένα άλλο χωριατόπαιδο ορφανό και από πολυμελή οικογένεια, σ’ ένα χωριό υπηρετούσε στην εκκλησία να εξοικονομεί καμιά λειτουργιά για τη φαμίλια. Κάποια στιγμή η εκκλησιαστική επιτροπή πήρε ένα γράμμα απ’ τον Δεσπότη, που της έλεγε ότι θεσπίζεται μόνιμη θέση νεοκόρου-καντηλανάφτη στο ναό αλλά θα πρέπει ο υποψήφιος να ξέρει γράμματα. Δυστυχώς το φτωχό και ορφανό χωριατόπουλο δεν γνώριζε γράμματα και στερήθηκε της ευκαιρίας να εξασφαλίσει ένα βοήθημα για την οικογένειά του.
Με το μεταναστευτικό προς Αμερική ρεύμα έφυγε σε μικρή ηλικία από τους πρώτους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Πράγματι δούλεψε σκληρά πολλά χρόνια και έκανε μεγάλη προκοπή.
Γύρισε κάποτε στο χωριό του και γεμάτος από αγνά συναισθήματα νοσταλγίας και αγάπης προς αυτό, θέλησε να προσφέρει ένα δώρο στο χώρο της εκκλησίας. Η επιτροπή του πρότεινε να κάνει το καμπαναριό, που στερούνταν η εκκλησία. Βρήκε αμέσως τους καλύτερους μαστόρους και το καμπαναριό έγινε σε χρόνο ρεκόρ.
Περιχαρής η επιτροπή κάλεσε τον Δεσπότη για τα εγκαίνια, ο οποίος ανταποκρίθηκε αμέσως.
Κατά την δεξίωση που παρατέθηκε, η επιτροπή ενημέρωσε τον Δεσπότη πως η δωρεά προέρχεται από το παριστάμενο πρώην φτωχό και ορφανό παιδί, το οποίο χωρίς να ξέρει καν γράμματα, δούλεψε σκληρά και έκανε πολύ μεγάλη προκοπή.
Τότε ο Δεσπότης απευθυνόμενος στο πρώην φτωχόπαιδο εξέφρασε το θαυμασμό του και του λέει: Πω! Πω! Τι λες παιδάκι μου! Φαντάσου αν ήξερες και γράμματα τι θα γινόσουν εσύ. Η απάντηση ήρθε ταπεινά από το ξενιτεμένο χωριατόπαιδο: ΚΑΝΤΗΛΑΝΦΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΑ!

Βασίλης Δ.Σταμοκώστας Φτέρη 2021