Αφήγηση Τσίφτης Κώστας

Φτέρη. Τέλος 10ετίας 1960 - Αρχές 10ετίας 1970.

Περίπου 20 χρόνια από το τέλος του Εμφυλίου. Επταετία.

Ό,τι πολεμικό υλικό υπήρχε – και υπήρχε αρκετό - κρυμμένο σε αχυρώνες, χατήλια και υπόγεια, ο κόσμος επειδή φοβόταν, το πετούσε στα σκουπίδια.

Στο χωριό 2 ήταν τα σημεία που τα πετούσε. Το ένα ήταν η «Πουρνάρα» πίσω από τα Παραπεραίϊκα προς τα Μετόχια (πίσω από το σπίτι του Νταλιάνη Νίκου) και το άλλο στη «Σάρα», πίσω από την εκκλησία (εκεί που ήταν παλιότερα τα σφαγεία).

Πιτσιρικάδες εμείς με κοντά παντελόνια και το λάστιχο (σφεντόνα) στην κωλότσεπη ή περασμένη στο λαιμό, κάθε μεσημέρι ή θα κυνηγούσαμε πουλιά ή θα ψάχναμε για φωλιές. Πάντα όμως στο τέλος καταλήγαμε στα σκουπίδια να ψάχνουμε για σφαίρες. Βρίσκαμε πάρα πολλές. Άλλες είχαν πεταχτεί πρόσφατα και άλλες ήταν σκουριασμένες, πεταμένες από καιρό. Όλοι μας όμως, γνωρίζαμε αν ήταν από Εγγλέζικο, από Γερμανικό ή από Μάνλιχερ!!!. Γεμίζαμε τις τσέπες με σφαίρες και μετά μαζευόμαστε στο πεζούλι πίσω από την εκκλησία.

Εκεί με μια πένσα βγάζαμε τα βλήματα και αδειάζαμε το μπαρούτι πάνω στο τσιμέντο, κάνοντας διάφορα σχήματα. Βάζαμε φωτιά και χαζεύαμε όπως καίγονταν. Ιδιαίτερη προτίμηση όπως είχαμε στις Εγγλέζικες σφαίρες γιατί το μπαρούτι τους ήταν σαν μακαρονάκι και έτσι κάναμε μεγαλύτερα και πιο πολύπλοκα σχήματα.

Ένα μεσημέρι ένας από μας (ο Α.Λ.) είπε ότι θα φτειάξει κανόνι!! Οι υπόλοιποι γελάσαμε και δε δώσαμε σημασία. Μετά από 3 μέρες μας λέει «το έφτειαξα!!! Θα ρίξουμε σήμερα».

Πράγματι αφού περάσαμε το Ρέμα της Μάρως, πήγαμε σε μια πλαγιά στον Κλειτσό, εκεί που είναι σήμερα το σπίτι του Μιχαλόπουλου (τότε δεν υπήρχε ο δρόμος). Μέσα από τα βάτα, έβγαλε μια ξύλινη βάση που πάνω της είχε στερεωμένη μια σιδεροσωλήνα με μια τρύπα στο πανω μέρος της. Έβαλε μπαρούτι (από σφαίρες) στη σωλήνα, έβαλε πατσιαούρα, έβαλε και μια μολυβόμπαλα για βλήμα και ετοιμάστηκε να το ανάψει.

Εμείς από ένστικτο;;; από τύχη;;; τραβηχτήκαμε πιο πίσω. Ευτυχώς γιατί ο κρότος ήταν εκκωφαντικός!!!! Κάποια αέρια μας πήραν ξώφαλτσα!!!. Το μπαρούτι που είχε βάλει (κατά ….. προσέγγιση) ήταν πάρα πολύ, οι πιέσεις που αναπτύχτηκαν πολύ μεγάλες και μετά είδαμε ότι η σιδεροσωλήνα είχε σχιστεί τελείως !!!!! Ευτυχώς δεν είχε αποκολληθεί από τη βάση της με χειρότερα αποτελέσματα!!!

Το πείραμα όμως που απέτυχε, επαναλήφθηκε μετά από μερικές μέρες με … απόλυτη επιτυχία (και βεβαίως πολύ μικρότερη δόση πυρίτιδος!!!!) Τα 2-3 βλήματα που ρίξαμε χτύπησαν στην απέναντι πλευρά του ρέματος, στο βράχο πίσω από το γιούρτι του ΤσιφτοΒασίλη!!!

Η όρεξη όμως μας είχε περάσει και δεν το επαναλάβαμε. Δεν ξέρω αλλά σ΄αυτό ίσως βοήθησε και η 1η αποτυχία!!!

Εκ των υστέρων πάντως, θεωρώ ότι είμασταν μια σκληρή γενιά, που δεν είχε κάν τη στοιχειώδη αίσθηση του κινδύνου !!!!

                                               Σχετική αφίσα της εποχής