Αφήγηση Κώστας Βασ.Τσίφτης
Για ψάρια ήρθαμε!! Όχι να κόψουμε ξύλα!!!
Καλοκαίρι στη Φτέρη. Αρχές της Δεκαετίας του 90 !!!
Μια παρέα παιδιών μαζί με τους μεγάλους Β.Κ. και Β.Σ. συνεννοήθηκαν να πάνε στο Σπερχειό για ποταμίσια ψάρια!!
Ο Β.Κ. (Θεός σχωρές τον!!!) ήξερε 2-3 βούθλες (μεγάλες και βαθειές γούρνες) που είχαν ψάρια. Είχε μαζί του λίπασμα (νιτρική αμμωνία, 2-3 καψούλια από δυναμίτη και λίγο βραδύκαυστο φυτίλι!!
Έφτασαν στο ποτάμι και ο Β.Κ. έβαλε σ ένα μικρό πλαστικό μπουκάλι το λίπασμα, κρέμασε στο μπουκάλι με σχοινί μια πέτρα για βάρος για να πάει κάτω απ το νερό, έβαλε το καψούλι κι άναψε το φυτίλι!!!! Το έπιασε και το πέταξε υπολογίζοντας να πέσει στο πιο βαθύ σημείο!!! Όπως το πέταξε όμως, η αυτοσχέδια κατασκευή δεν έπεσε στο νερό αλλά κρεμάστηκε στο κλωνάρι από έναν πλάτανο της όχθης.
Όλοι ποδοτσακίστηκαν να απομακρυνθούν και να κρυφτούν!!! Μετά από λίγο ακούστηκε η έκκρηξη και το κλωνάρι απ τον πλάτανο έσπασε κι έπεσε στο νερό!!!
Τότε ακούστηκε η φωνή του Β.Σ. που απευθύνονταν στον Β.Κ. :
- Οϋστουϊούλου γελαδάρη!!!! Για ψάρια ήρθαμε!!! Όχι για να κόψουμε ξύλα!!!!
Περιττό να αναφέρω ότι όλη η παρέα γύρισε άπραγη και δεν ξαναπήγε για ψάρια!!!