Ο Κώστας Βουρλάκης γεννήθηκε το 1921 στη Μοσχοκαρυά –Λειανοκλαδίου - Φθιώτιδος. Τα ονόματα των γονιών του ήταν Νίκος και Θεοδώρα.

Άνθρωπος αδίστακτος και χαμηλού μορφωτικού και διανοητικού επιπέδου. Μαζί με τα 3 αδέλφια του δημιούργησε τη ισχυρότερη παρακρατική ομάδα στη Δυτική Φθιώτιδα. Ο ένας αδελφός του ο Θανάσης , τη περίοδο της κατοχής εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη, αλλά επειδή συνέχισε να κλέβει τους χωρικούς σε συνεργασία με τον Πατακιά από τα Καμπιά Φθιώτιδος – γνωστό συνεργάτη των Ιταλών στη περιοχή - οι αντάρτες τον εκτέλεσαν. Τότε ο Κώστας με τον άλλο αδελφό του, κατατάχτηκαν στον ΕΔΕΣ, όπου σε μια μάχη ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ το 1943, ο αδελφός του σκοτώθηκε.

Μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας, δεν υπάρχει άλλη γνωστή δραστηριότητα από μέρους του, αλλά ο στενός πυρήνας της ομάδας του, μαζί με τον οπλισμό της συνέχισαν να υπάρχουν.

Τον Ιούλιο του 1945 οι ένοπλες ομάδες - κλήθηκαν σύμφωνα με τον Α.Ν. 453 - να παραδώσουν τον οπλισμό τους. Ο Βουρλάκης παρέδωσε ένα μικρό μέρος του οπλισμού που κατείχε αυτός και η ομάδα του, αλλά το μεγαλύτερο μέρος το απέκρυψε σε διάφορες τοποθεσίες. Αμέσως μετά όμως ανασυγκροτεί την ομάδα του, αποτελούμενη από 15-20 άτομα οι όποιοι αυξάνονταν ανάλογα με την επιδρομή που είχαν σχεδιάσει να κάνουν, με διαφόρους «δεινοπαθήσαντες από το ΕΑΜ».

Στις αρχές του 1946, μια ομάδα του Βουρλάκη συνέλαβε τον ηγούμενο της Μονής Αγάθωνος Γερμανό Δημάκο, γνωστό και ως παπά-Ανυπόμονο, ο οποίος τη περίοδο της κατοχής είχε ακολουθήσει τον Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος όμως μετά την απελευθέρωση αποτραβήχτηκε στη Μονή Αγάθωνος και δεν ασχολήθηκε με τίποτα άλλο παρά με τα ιερατικά του καθήκοντα. Τον συνέλαβαν λοιπόν και τον οδήγησαν δεμένο στη Μοσχοκαρυά, όπου τον βασάνισαν άγρια για να αποκαλύψει που είχε κρύψει όπλα ο ΕΛΑΣ, πράγμα που δεν γνώριζε φυσικά ο ηγούμενος.

Όλα τα χωριά της Δυτικής Φθιώτιδας δεινοπάθησαν από την συμμορία του Βουρλάκη. Σκότωσαν πολλούς πρώην ΕΛΑΣιτες ή συγγενείς ΕΛΑΣιτων. Διαπόμπεψαν παπάδες και γυναίκες. Έκλεψαν ολόκληρες προίκες μέσα από σπίτια, που είχαν γίνει με μεγάλο κόπο από τους γονείς για να παντρέψουν τα κορίτσια τους.

Το αστείο είναι οτι από αφηγήσεις υπερηλίκων πλέον Φτεριωτών που έζησαν αυτή τη περίοδο μας λένε  οτι πιο πολλοι είναι οι Δεξιοί που έφαγαν ξύλο απο τον Βουρλάκη στη Φτέρη παρά αριστεροί .Και αυτό γιατί οι λίγοι αριστεροί που υπήρχαν, η βγήκαν στο βουνό, η έφυγαν για την Αθήνα η τη Λαμία.

Εμπαινε στη Φτέρη και όποιον έβλεπε μπροστά του τον ματσούκωνε αλύπητα.

Λίγο έξω από τη Λαμία είχε στήσει κανονικό «τελωνείο» και όσοι αγρότες η έμποροι πέρναγαν από εκεί πλήρωναν φόρο με ένα μερίδιο από το εμπόρευμα τους.

Δεν δίστασε να σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια τον Κώστα  Πατακιά από τα Καμπιά (στον ύπνο του σύμφωνα με μαρτυρίες ηλικιωμένου από τα Καμπιά που έζησε τα γεγονότα ) που ήταν παλιά συνεργάτης του αδελφού του στις κλοπές, και τον οποίο είχε πάρει στην ομάδα του μετά τη Βάρκιζα.

Με νεώτερα στοιχεία ( από απομαγνητοφώνηση συζήτησης μου με παλαιό αντάρτη του ΔΣΕ απο τη Φτέρη ) Όταν ήταν στο βουνό ειχε έρθει για κατάταξη ένας νέος απο τη Μοσχοκαρυά, το χωριό του Βουρλάκη και βάση των εξορμήσεων του , και τους διηγήθηκε πως σκότωσε ο Βουρλάκης τον Κώστα  Πατακιά. Είχε συστήσει δικαστήριο με αυτόν πρόεδρο και τον Μπουλουκούτα απο τη Λυγαριά Φθιώτιδος γραμματέα ( ο Μπουλουκούτας σχεδόν αγράμματος εν τω μεταξύ) Αφού αγόρευσε λέγοντας διάφορα ,τα περισσότερα ασυναρτησίες , κατέληξε στο ότι ο Πατακιάς είχε  Ιταλική  ταυτότητα . Κατευθείαν έβγαλε και την απόφαση  χωρίς  να αφήσει  τον Πατακιά  να πει οτιδήποτε  για να υπερασπιστεί  τον εαυτό  του……ΘΑΝΑΤΟΣ… Έδωσε εντολή να τον πάνε στο πεζούλι που ήταν  δίπλα  στην εκκλησία  της Μοσχοκαρυάς και να τον εκτελέσουν .Το απόσπασμα  δίσταζε  και δεν ήθελε  να τον εκτελέσει .Έβγαλε  τότε  το περίστροφο  ο Βουρλάκης και τον εκτέλεσε με μια σφαίρα στο κεφάλι, και τον πέταξαν σε μια σάρα που υπήρχε από κάτω.

Εδώ να θυμίσουμε ότι ο Πατακιάς ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Δυτικής Φθιώτιδας, μαζί με τον Τουρκοχρήστο (Χρήστος Δημητρακόπουλος 66 ετών από το Παλαιοχώρι σύμφωνα με το βιβλίο αποβιωσάντων της εκκλησίας της Φτέρης) τη περίοδο της Κατοχής. Τον Τουρκοχρήστο το συνέλαβε ο Φώτης Μαστροκώστας (Θάνος) από τη Σπερχειάδα, με εντολή του Άρη Βελουχιώτη στο χωριό της Λευκάδας, τον δίκασαν και τον εκτέλεσαν στον τοίχο του σχολείου της Φτέρης.

Το 1948 δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν κτηνοτρόφο, που όμως για κακή τύχη του Βουρλάκη, οι δυο γιοί του υπηρετούσαν στον Κυβερνητικό Στρατό και ένας θείος τους, ήταν υψηλόβαθμος αξιωματικός του Κυβερνητικού Στρατού.

Μετά από συνεχή άρθρα στον αστικό τύπο για το θέμα, συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές της Καλλιθέας. Αποφυλακίστηκε όμως γρήγορα μετά από συνεχή άρθρα στον φιλικό τύπο για τα «ανδραγαθήματα» του και τη συνεισφορά του στον αγώνα «εναντίον των Κομμουνιστο-Συμμοριτών».

Ήταν στη περιοχή, από τους βασικούς υποστηρικτές του Υπουργού Δημ. Χατζίσκου, που θεωρούνταν και Φθιωτάρχης, καθώς και του Βουλευτή Ευρυτανίαςτου Εθνικού Κόμματος Ελλάδος, Κ. Παπαγεωργίου.

Μετά τη λήξη του Εμφυλίου «ανταμείφτηκε» με μια άδεια περιπτέρου στη κεντρική πλατεία της Λαμίας.

Αρχές της δεκαετίας του ΄60, όταν κατέβαινε στη Λαμία, πλησίαζε τους επιβάτες που περίμεναν το λεωφορείο για να γυρίσουν στα χωριά τους και ζήταγε λεφτά για τα εισιτήρια του (αφήγηση στον πάτερα μου από έναν χωριανό μας ο οποίος παρ’ότι είχε δοκιμάσει στη καμπούρα του το ματσούκι του Βουρλάκη, δεν διανοήθηκε να μην δώσει λεφτά).

Γύρω στο 1964 σκότωσε τη πρώτη του γυναίκα, γιατί δεν του έκανε παιδιά όπως ελεγε. Φυλακίστηκε στις φυλακές της Λαμίας, όπου ήταν συγκρατούμενος με φίλο του πατέρα μου, ο οποίος ήταν προφυλακισμένος εκεί για πολιτικά αδικήματα. Από αφήγηση δικιά του λοιπόν, ακούσαμε την εξής ιστορία για τον Βουρλάκη :

Μετά τη δολοφονία της γυναίκας του, όπως έγραψα παραπάνω, ήταν προφυλακισμένος στις Φυλακές Λαμίας. Όταν ήρθε η στιγμή να τον πάνε στον Εισαγγελέα Λαμίας, τον πήγαν συνοδεία περίπου 15 χωροφύλακες, και δεν τολμούσαν να του περάσουν χειροπέδες. Ήταν ακόμα - μετά τόσα χρόνια - ο φόβος και ο τρόμος. Όταν μπήκαν συνοδεία όλοι μαζί στο γραφείο του εισαγγελέα, τους ρώτησε γιατί ήταν τόσοι πολλοί αστυνομικοί για έναν κρατούμενο, και γιατί δεν φόραγε χειροπέδες. Οι αστυνομικοί δικαιολογήθηκαν ότι ήταν ο φοβερός και τρομερός Καπετάν-Βουρλάκης . Τους είπε τότε ο εισαγγελέας, ότι να μην τολμήσουν να το ξανακάνουν αυτό. Όποτε είναι να τον μεταφέρουν πάλι οπουδήποτε, θα του περνάτε χειροπέδες και θα τον συνοδεύει ένας αστυνομικός. Αν τολμήσει να κάνει κιχ δίνω εντολή από τώρα να τον πυροβολήσετε στο κεφάλι.

Από εκεί και πέρα άρχισε να ξεθωριάζει η φήμη και το Καπετανιλίκι του Βουρλάκη.

Δεν είναι γνωστό πότε αποφυλακίστηκε. Ξαναπαντρεύτηκε με την Αγορίτσα Βουρλάκη, το γένος Καλαπανίδα.

Πέθανε στη Μοσχοκαρυά το 1981 και ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο του χωριού.

Όσο και να είχα ψάξει στο internet με ερωτήματα σε ιστορικούς που είχαν ασχοληθεί με αυτή τη περίοδο , κανένας τους δεν είχε φωτογραφία του. Ο Ιάσων Χανδρινός μου έδωσε τη πληροφορία ότι αν θυμάται καλά –γιατί είχαν περάσει και χρόνια- υπήρχε ο τάφος του στο νεκροταφείο της Μοσχοκαρυάς, και υπάρχει και φωτογραφία του. Πήγα λοιπόν μέχρι εκεί έψαξα και τελικά όντως υπήρχε φωτογραφία του η οποία συνοδεύει αυτό το άρθρο. Είναι βέβαια φωτογραφία του σε μεγάλη ηλικία ,αλλά όταν την έδειξα σε ηλικιωμένους στο χωριό μου που τον είχαν δει από κοντά εκείνη τη περίοδο, αμέσως τον αναγνώρισαν .-

Υ.Γ 1

H υπόθεση του Θανάση Βουρλάκη

Μια ακόμα υπόθεση που εμπλέκεται στη ζωή και τη δράση του Νάκου Μπελλή υπήρξε αυτή του αδελρφού του μετέπειτα παρακρατικού συμμορίτη του Εμφυλίου, Θανάση Βουρλάκη. Στις 26 Ιουλίου 1942, η ομάδα του Άρη βρέθηκε στο πανηγύρι της Κυδωνιάς κοντά στη Γιαννιτσού. Εκεί οι αντάρτες συμμετείχαν στον εορτασμό και ο Άρης εκφώνησε λόγο που ενθουσίασε τον κόσμο. Όμως αργότερα στο πανηνύρι, έφθασε ο Γ. Φράγκος, μέλος της Περιφερειακής Οργάνωσης του ΚΚΕ, μεταφέροντας μήνυμα για τον Άρη, το οποίο είχε να κάνει με την υπόθεση της δράσης του Θανάση Βουρλάκη, από τη Μοσχοκαρυά και μέλος του ΕΛΑΣ. Το αρχηγείο ήταν ανήσυχο γιατί δεχόταν πολλές επικρίσεις που ενέταξε στις γραμμές του το Θανάση Βουρλάκη. 

Ο Άρης δεν είχε πει τίποτε στα μέλη του αρχηγείου, αλλά μάζευε πληροφορίες από πρόσωπα που εμπιστευόταν για το Βουρλάκη. Με το μήνυμα του Κόμματος, ο Άρης εξακρίβωσε ότι ο Βουρλάκης είχε ρημάξει τα χωριά στην κλεψιά και συνεργαζόταν με κάποιον συνεργάτη των Ιταλών, το δωσίλογο Πατακιά. Φεύγοντας από πανηγύρι, ο Άρης φώναξε κοντά του το Μπελλή, το γέρο-Λέβα, το Θάνο και τον Άθω και τους διάβασε το χαρτί που πήρε από το Κόμμα. Το χαρτί έγραφε επίσης, ότι ο Βουρλάκης συνεργάζεται με τους Ιταλούς για να δολοφονήσει τον Άρη. Σκοτώνοντάς τον θα βρει τον Πατακιά και θα συνεργαστεί με το Μαραθέα, του οποίου ο γιος κρατούνταν από τους αντάρτες. Μαζί με το Μαραθέα και άλλους τσιφλικάδες και συνεργάτες των Ιταλών, σκόπευαν να εγκλωβίσουν τους αντάρτες και να τους διαλύσουν ολοκληρωτικά, απελευθερώνοντας και το γιο Μαραθέα.

Ο Μπελλής ζήτησε αμέσως να εκτελέσει το Βουρλάκη. Όμως ο Θάνος σύστησε να αναμείνουν και να εξακριβώσουν την υπόθεση αφού φθάσουν στα Πιτσιωτά. Στα Πιτσιωτά, οι κάτοικοι θύμωσαν πολύ που είδαν το Βουρλάκη ανάμεσα στους αντάρτες. Αμέσως όμως ο Άρης κάλεσε το γραφείο της οργάνωσης και τους επικεφαλής του ΕΛΑΣ στο σχολείο του χωριού για συνεδρίαση. Κάλεσαν επίσης το Βουρλάκη για να συζητήσουν.

Ο Άρης ρώτησε τον Βουρλάκη:

- Θανάση εσύ τον γνωρίζεις τον Πατακιά;

- Και βέβαια τον γνωρίζω. Μπας και θέλει και αυτός να καταταγεί στον ΕΛΑΣ;

Απάντησε τότε ο Μπελλής

- Τέτοια ζλάπια εδώ δεν τα θέλουμε. Αυτός είναι κώλος και βρακί με τους Ιταλούς ή μπας και δεν το ξέρεις.

- Πώς δεν το ξέρω.

Λέει τότε ο Άρης:

- Αφού το ξέρεις Θανάση, να πας να τον χαλάσεις.

- Εγώ ποτέ, αποκρίθηκε ο Βουρλάκης κιτρινίζοντας από το φόβο.

- Έτσι αποφάσισε η διοίκηση. Αρνείσαι να εκτελέσεις τις αποφάσεις της διοίκησης;

- Αρνούμαι. Τον Πατακιά τον γνωρίζω. Τον έκανα συντροφιά και τον λογαριάζω σαν φίλο μου. Τώρα αν του μπήκε η τρέλα να συνεργαστεί με τον κατακτητή, έτερον εκάτερον. Αρνούμαι και τιμωρήστε με. 

Το ανταρτοδικείο συνερδρίασε άμεσα και καταδίκασε το Βουρλάκη σε θάνατο για σχέδιο δολοφονίας του αρχηγού του ΕΛΑΣ, για κλοπές και για άρνηση εκτέλεσης διαταγής θανάτωσης εθνοπροδότη. Η απόφαση εκτελέστηκε αμέσως.  Στη συνέχεια το αρχηγείο κινήθηκε στην Παλιά Γιαννιτσού, γιατί ειδοποιήθηκαν πως είχε πάει ιταλικό απόσπασμα και ρήμαζε το χωριό. Ο Άρης συνέστησε στο Μπελλή να μεταφέρει την οικογένειά του από την Παλιά Γιαννιτσού γιατί κινδύνευε. Πράγματι, η οικογένεια του Μπελλή μεταφέρθηκε στο μοναστήρι της Ρεντίνας και από εκεί στο χωριό του Μπελλή, την Ομβριακή, όπου βρέθηκαν οι αντάρτες. 

Υ.Γ 2 Το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να ξύσει πληγές . Υπήρχε ένα κενό στην ιστορία για αυτό το πρόσωπο που έδρασε στη περιοχή μας και έγραψα αυτό το άρθρο συγκεντρώνοντας τις λίγες πληροφορίες που υπήρχαν στο internet, τις προσωπικές πληροφορίες που είχα και συμπλήρωσα το puzzle αυτό με τη φωτογραφία του.

Επιμέλεια κειμένου Σπύρος Βασ.Παπακώστας