Αφήγηση Δημήτριος Β.Θραψίμης

Ένα απόγευμα πίναμε καφέ με τον Γιώργο Νταλιάνη τον δάσκαλο .

Εκείνη την ώρα πέρναγε ο Κωστας Μπακατσέλος ,με τον οποίο ήταν συμμαθητές στο Γυμνάσιο της Σπερχειάδας ( μακαρίτες πλέον και οι δύο )

Τον φωνάζει ο δάσκαλος να τον κεράσουμε καφέ και του λέει κάποια στιγμή .

-Πες μας ρε Κώστα πως έγινε τότε με τον κόκορα του Γουνόπουλου;

Ο Κώστας αφού γέλασε άρχισε….

Ο Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Σπερχειάδας κ.Γουνόπουλος ( μαθητές του εμείς ), στο παζάρι της Σπερχειάδας αγόρασε ένα κόκορα για να τον σφάξει και να τον μαγειρέψει.

Ο κόκορας αυτός ήταν τροφαντός, είχε ένα παρδαλοκόκκινο χρώμα,και καθώς τον πήγαινε σπίτι άρχισε να λαλάει.

Άρεσε αυτό στον κ.Γυμνασιάρχη , και όχι μόνο δεν τον έσφαξε ,αλλά κάθε πρωί τον τάιζε στη χούφτα του καλαμπόκι ,και μόλις έτρωγε άρχιζε να λαλάει.

Το Σαββατοκύριακο ήρθα στο χωριό ,έβαλα σε μια σακούλα καλαμπόκι ,και τη Δευτέρα το πρωί που έλειπε στο σχολείο ο κ.Γυμανσιάρχης, γέμισα τη χούφτα μου καλαμπόκι και τον έκραξα για να έρθει να φάει .

Ο κόκορας ήταν επιφυλακτικός στην αρχή ,αλλά ύστερα από λίγο κυριάρχησε η πείνα του και δειλά-δειλά άρχισε να πλησιάζει.

Μόλις άρχισε να τρώει από τη χούφτα μου καλαμπόκι ,σαν αστραπή τον άρπαξα από το λαιμό και χωρίς να κάνει κιχ τον εξαφάνισα.

Τον έσφαξα και έκρυψα τα φτερά και τα εντόσθια στο ταβάνι του σπιτιού.

Ο κ.Γυμνασιάρχης άρχισε να ψάχνει και να κράζει τον κόκορα του αλλά εγώ έκανα το κορόιδο….

Την άλλη μέρα μετά την προσευχή ,άρχισε να ρωτάει εμάς αν είδε κανείς τον κόκορα του..

Πήγε στη Αστυνομία και το ανέφερε ,και η Αστυνομία άρχισε να ρωτάει τους γειτόνους μήπως είδαν τον κόκορα.

Τσιμουδιά εγώ ,δεν τον είδα και δεν ήξερα τίποτα.

Ύστερα από 2-3 μέρες μαγείρεψα τον κόκορα και κάλεσα για φαγητό εκτός από τον Γιώργο τον Νταλιάννη και άλλους δυο συμμαθητές μας.

Μετά το τραπέζι που έκανα στους συμμαθητές, γνωρίζοντας και την προέλευση του κόκορα ,με πείραζαν συνέχεια οτι θα το πουν στον κ.Γυμνασιάρχη, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ ,και έτσι πέρασε στην ιστορία αυτό το γεγονός.-