Οι σωφεραίοι και ….ο Φτεριώτης Charles Bronson !!!

                                            (εκ του γαλλικού Le sofeur /οδηγός)

                                                                                Αφήγηση Κων/νος Βασ.Τσιφτης

Ήταν Μάρτης του 2011, όταν ανέλαβα τη διοίκηση στο Αστυνομικό Τμήμα Μακρακώμης.

Μετά από λίγες μέρες, όταν βγήκα για καφέ στην πλατεία, με πλησίασε ένας ηλικιωμένος κύριος, με χαιρέτησε και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία στα καθήκοντά μου.

Τον θυμήθηκα!!!

Ήταν ο Νίκος Κατσαδούρος!!! Οδηγός του ΚΤΕΛ στα λεωφορεία των 32 θέσεων, που τη 10ετία του 70, όταν είμαστε μαθητές Γυμνασίου, κάθε πρωΐ στις 07.00΄, μας έπαιρναν από το χωριό μας, τη Φτέρη, και μας πήγαιναν στο Γυμνάσιο στη Σπερχειάδα και το μεσημέρι στις 14.30΄ μας ξανάφερναν στο χωριό.

Τον ρώτησα τι κάνει και φάνηκε να εκπλήσεται!!

- Με γνωρίζεις? με ρώτησε.

- Πολύ καλά!! του απάντησα και του εξήγησα από πού τον θυμάμαι.

- Σε ευχαριστώ που με θυμάσαι μετά από τόσα χρόνια, μου είπε. βουρκωμένος!!

Από τότε, όσες φορές βρισκόμαστε τον χαιρετάω!!

Τα λεωφορεία !!!!

Τότε στη Φτέρη, κάθε πρωΐ στις 7 η ώρα, έρχονταν 2 λεωφορεία. Ένα μαθητικό και ένα της γραμμής. Της γραμμής πήγαινε και στην Παλιοβράχα και έπαιρνε επιβάτες. Το μαθητικό γέμιζε από τους μαθητές της Φτέρης και μόνο!! Τόσα παιδιά υπήρχαν τότε στο χωριό!!!!

Ήταν όλα 32 θέσεων!!!! Τα 50άρια βγήκαν πολύ αργότερα!!!

Ως επί το πλείστον ήταν Mercedes, με την μηχανή εσωτερικά που στο καπάκι της είχε καπιτονέ μπακλαβαδωτή πλαστική επένδυση με αφρολέξ εσωτερικά (για να μειώνεται ο θόρυβος), το λεβιέ ταχυτήτων στο πάτωμα και το μαγνητόφωνο με τις μεγάλες κασσέτες (Track 8).

Υπήρχαν βέβαια και 2 Εγγλέζικα (1 Leyland και το Bussing των Παραπεραίων που αργότερα πήραν την «Ομορφούλα», το Mercedes 302 της Biamax), αλλά το καλύτερο ταξίδι, την καλύτερη καβάλα τότε, την είχαν τα MAGIRUS DEUTZ!!!! Είχαν τις καλύτερες, τις πιο μαλακές αναρτήσεις!!!!

Θυμήθηκα και τους οδηγούς, που τόσα χρόνια μας πήγαιναν και μας έφερναν !!!

- Τους Τσαρουχαίους, από τη Σπερχειάδα. Τον Πάνο το χοντρό και τον ξάδερφό του τον «Μπέμπη».

- Τον Κώστα τον Κουδουνά, που είχε μπροστά στο ταμπλώ του λεωφορείου του, τη φωτογραφία της Ελπίδας, της τραγουδίστριας.

- Τον Σπύρο τον Τσεκούρα, που είχε τότε περμανάντ μαλλί, μόνιμα ξεκούμπωτο ως τον αφαλό το πουκάμισο και χοντρή χρυσή καδένα στο λαιμό. (Τον βλέπω στη Μακρακώμη, γιατί μένει απέναντί μου!!! Το μαλλί πλέον άσπρισε, και δεν τόχει περμανάντ, αλλά … αλογοουρά!!! )

- Τους Παραπεραίους, που είχαν καταγωγή από τη Φτέρη, αλλά έμεναν στη Μακρακώμη. Τον Σωτήρη, που πέθανε πριν 3-4 χρόνια και τον αδερφό του το Γιώργο, τον επονομαζόμενο και «Κουραμάνα», με τα μεγάλα μπράτσα και το κρεμαστό λεπτό μουστάκι, που τον έκανε να μοιάζει καταπληκτικά με τον Τσάρλς Μπρόνσον!!

Από τότε πολλά άλλαξαν!!!! Τα λεωφορεία έγινα 50άρια και με πολλές ανέσεις. Ο κόσμος όμως στα χωριά μειώθηκε, με αποτέλεσμα να μειωθούν και τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ.

Χτές 25/5/2017, έμαθα ότι ο Κουραμάνας «έφυγε»!!!!

Εδώ και πολλά χρόνια, είχε πρόβλημα με την καρδιά του και περπατούσε πολύ!!! Τελευταία, έδειχνε καταβεβλημένος αλλά όποτε τον έβρισκα στην Πλατεία της Μακρακώμης τον χαιρετούσα. Με χαιρετούσε κι αυτός πάντα μ΄ ένα πλατύ χαμόγελο!!

Καλό σου δρόμο Γιώργο, σ΄αυτό …… το τελευταίο σου δρομολόγιο !!!!!!!!

Υ.Γ Στη φωτογραφία που συνοδεύει την αφήγηση βλέπουμε τον Γιώργο Παραπέρα χωρίς το χαρακτηριστικό μουστάκι του.