Ο ΗΓΕΤΗΣ

Η οργάνωση του νέου χωριού σε δρόμους, πηγές και κοινόχρηστους χώρους (Εκκλησία, πλατεία, νεκροταφείο) δημιουργούσε πρόσθετα από την επιβίωση προβλήματα, τα οποία γίνονταν εντονότερα, λόγω της εκτεταμένης διασποράς του χωριού.

Είχαν όμως στο τιμόνι τους έναν πανάξιο ηγέτη με αυξημένες πολιτικές ικανότητες, όπως αυτές διαπιστώθηκαν κατά τις διαπραγματεύσεις με τον Αλή και με την ίδρυση της Δημογεροντίας στη Φθιώτιδα, ο οποίος είχε τα δικά του οράματα για την περιοχή.

Το τσιφλίκι από τη Μεσοποταμία μέχρι την Παλαιοβράχα το νέμονταν δύο Αγάδες, οι οποίοι είχαν έδρα το κολιγοχώρι Αγά. Οι Αγάδες και Μπέηδες των γύρω τσιφλικιών κατοικούσαν, για λόγους ασφάλειας, στο Πατρατζίκι (Υπάτη). Όταν μετεπαναστατικά οι Κοντογιανναίοι έγιναν ιδιοκτήτες στα περισσότερα από αυτά, συνέλαβαν την ιδέα να κάνουν το Κολιγοχώρι ζωτικό κέντρο της περιοχής, ώστε ν' αξιοποιηθεί καλύτερα το Τσιφλίκι τους.

Ο Νίκος Φτέρης όμως, που ήταν στο τιμόνι της Δημογεροντίας, προγραμμάτιζε και ενεργούσε διαφορετικά. Σύμφωνα με τις αρχές του Καποδιστριακού νόμου, περί Δήμων, προόριζε ως κέντρο της περιοχής τις αρχαίες Σπερχειές (Καστρί–Ελληνικά), στις οποίες θα συγκεντρώνονταν όλα τα γύρω μικρά χωριά και θ' αποτελούσαν ένα κεφαλοχώρι με δημόσιες και πολιτικοστρατιωτικές αρχές, με καθιέρωση εβδομαδιαίας λαϊκής αγοράς και μεταφορά της ετήσιας εμποροπανήγυρης του Αγίου Σώστη στα Λουτρά Παλαιοβράχας, για τις 20 Αυγούστου.

Η σύγκρουση ήταν θανάσιμη μεταξύ Βαγγέλη Κοντογιάννη στρατιωτικού και Νίκου Φτέρη πολιτικού, για να υπερτερήσει τελικά ο πρώτος, αφού εξόντωσε τον αντίπαλό του με δόλο (δηλητηρίαση) και ίσως με συμμετοχή της ίδιας της γυναίκας του.

Έτσι μόνος κυρίαρχος έμεινε ο Κοντογιάννης, ο οποίος ανάδειξε το Αγά σε αξιόλογο κέντρο της Δυτ. Φθιώτιδας.(Εφημ. «Τόλμη», άρθρο Νικ. Θεοδώρου, Φεβρ. 1981).

Συγκεκριμένη χρονολογία θανάτου του Νίκου Φτέρη δεν γνωρίζουμε. Πιθανολογείται να συνέβη γύρω στη δεκαετία του 1840, όταν η έδρα της Δημογεροντίας μεταφερόταν πότε στο Αγά και πότε στην Παλαιοβράχα, καθώς έφυγε από την απρόσιτη Άνω Φτέρη τον Οκτώβριο του 1830.

Το χρονικό του θανάτου του Νίκου Φτέρη, όπως διασώθηκε από τη προφορική παράδοση, αναφέρει ότι λίγες ώρες μετά την επιστροφή με το άλογό του από τη Λαμία, όπου είχε μεταβεί για συνεργασία με τον Νομαρχιακό Διοικητή, αισθάνθηκε αδιαθεσία και πέθανε. (Γ. Τσιούστα σελ. 31). Ως αιτία θανάτου οι γιατροί κατέγραψαν τη δηλητηρίαση, η οποία αποδόθηκε σε δόλο.

Ο αείμνηστος δάσκαλος Θεοδώρου δεν αναφέρει τις πηγές του, αλλά είναι πολύ πιθανό να προέρχονται από τα αρχεία του αείμνηστου πεθερού του, παπα-Γιώργη Σακελλάρη.

Από τα παιδιά του, εγγράμματα και τα δύο, ο μεν Αθανάσιος συναντάται να είναι δικαστικός κλητήρας στο Δήμο Σπερχειάδας το 1858, ο δε Κων/νος (πολεμιστής του '21) να είναι κάτοικος Λαμίας και έμπορος το επάγγελμα το 1859. Απογόνους τους δεν συναντάμε έκτοτε.

Μετά το θάνατο του Νίκου Φτέρη, την τύχη της Φτέρης ανέλαβε ο γιος του Αθανάσιος για κάποια χρόνια, ο οποίος το 1853 ορίστηκε ένορκος της επαρχίας Φθιώτιδας, με β. δ. της 20/9, χάρη στον έντιμο βίο του και την οικονομική του επιφάνεια.

Στοιχεία από το βιβλίο του Βασίλη Δ. Σταμοκώστα Ελλάδα Πατρίδα μου-Φτέρη Χωριό μου

Επίσης χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο Ιστορία Φτέρης-Φθιώτιδος υπό Ανδρέα Λάμπου