Στρατιωτικός-Συγγραφέας

 Γεννήθηκε στη Φτέρη Φθιώτιδας. Σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή Μονίμων Αξιωματικών όπου αποφοίτησε το 1929 με τον βαθμό του Ανθ/γου Πεζικού.Μετεκπαιδεύσεις: Σχολή Εφαρμογής Πεζικού Τεχνικό Τμήμα και Τμήμα Τακτικής, Γενικό Κέντρο Εκπαίδευσης στρατιωτικών. Πρότυπη Αγγλική Μονάδα, σχολή τακτικών σπουδών ανωτέρων και ανωτάτων.Μετείχε στον Ελληνοιταλικό πόλεμο το 1940-1941 ως Διοικητής της ΙΙΙ Πολυβολαρχίας και επιτελής τάγματος και κατά περιπτώσεις ως διοικητής τάγματος του 34ου Συντάγματος Πεζικού.Επίσης στον εμφύλιο του 1946-1949 ήταν υποδιοικητής Τάγματος και διοικητής Ανωτέρων Μονάδων κατά περιόδους.Εξετέλεσε επιτελικές υπηρεσίες στο Στρατηγείο ΙΙΙ Μεραρχίας Γ Σώματος Στρατού και Γεν. Επιτελείου Στρατού.Στην μετέπειτα ειρηνική περίοδο υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια ως Διοικητής Συντάγματος Πεζικού. Προήχθη στον βαθμό του Συντ/ρχη με τον οποίο και αποστρατεύτηκε μετά από αίτηση του.Του απονεμήθηκαν οι εξής ηθικές αμοιβές: Ο Αργυρός Σταυρός Γεωργίου του Α. Ο Χρυσός Σταυρός του Φοίνικος. Το χρυσό αριστείο ανδρείας. Προσάρτηση Στέμματος Χρυσού Αριστείου Ανδρείας. Μετάλλιο εξαίρετων πράξεων. Προσάρτηση στέμματος επί μεταλλίου εξαίρετων πράξεων. Πολεμικός Σταυρός Γ' τάξεως. Προσάρτηση στέμματος επί πολεμικού σταυρού Γ' τάξεως. Χρυσός Σταυρός Γεωργίου του Α' μετά ξιφών. Χρυσό αριστείο ανδρείας. Πολεμικός Σταυρός Β' τάξεως. Σταυρός των Ταξιαρχών του Τάγματος Φοίνικος μετά Ξιφών και πολλές άλλες εύφημες μνείες και αναμνηστικά μετάλλια.Μετά την αποστράτευση του συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων και έλαβε πολύ καλή θέση κατάταξης στα τελικά αποτέλεσματα.Επί δεκατέσσερα χρόνια ήταν πρόεδρος του συλλόγου των Απανταχού Φτεριωτών. (1959-1972).Επί έξι χρόνια ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ρουμελιωτών Ελλάδος.Ο Ανδρέας Ιωάν. Λάμπος, πέραν από την πολύτιμη προσφορά του στην Πατρίδα, έχει να επιδείξει μια εξίσου πολύτιμη προσφορά προς την ιδιαίτερη Πατρίδα του, τη Φτέρη, δια του Συλλόγου των Απανταχού Φτεριωτών.

Έχοντας δίπλα του, όχι μόνο στο προσκεφάλι του, αλλά και στην κοινωνική του παρουσία, την αξιαγάπητη μούσα της ψυχής του, τη γυναίκα του, Καίτη Καραδόντη, εκπροσώπησε τη Φτέρη όσο λίγοι, σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων του Συλλόγου. Διακόνησε το Σύλλογο με αναμμένη διαρκώς τη φλόγα της καρδιάς του, ενδιαφερόμενος για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της γενέτειρας, και την εξύψωση του πολιτιστικού των διαμενόντων στην Αθήνα και Πειραιά Φτεριωτών.

Ορόσημο στάθηκε η πολυσχιδής προσφορά στο θέμα κατεδάφισης και ανέγερσης του ενοριακού ναού του Αγίου Δημητρίου του Χωριού μας.

Την εποχή εκείνη ο Σύλλογος είχε γίνει το αποκούμπι του εκάστοτε Κοινοτικού Συμβουλίου σε ζητήματα μικρά ή μεγάλα των αναγκών του, με οικονομικές μικροενισχύσεις, υποβολή υπομνημάτων και παραστάσεις σε Υπηρεσίες και Υπουργεία. Πολλές τέτοιες προσφορές και ενέργειες, οι σπουδαιότερες, καταγράφονται στο βιβλίο του.

Τέλος, άφησε αιώνια παρακαταθήκη το απόσταγμα της ψυχής του, με τη συγγραφή του βιβλίου του: Ιστορία της Φτέρης. 1973. Διέσωσε κυριολεκτικά την ιστορική μνήμη, με τα πολύτιμα ιστορικά στοιχεία που έφερε στο φως.

Σε όλη την ατέρμονη προσπάθειά του, εμπνευστής και συμπαραστάτης ήταν, όπως τονίσαμε, η συμπαθέστατη σύζυγός του.

Σμίλεψε η ίδια ποιήματα - ύμνους για τη Φτέρη, τα οποία δεν έπαυε ν' απαγγέλει στις εκδηλώσεις του Συλλόγου και σε πολλές άλλες, άλλων Συλλόγων.

Βαρύ το κληροδότημα της πατριδολατρίας τους και επιβεβλημένη η απότιση φόρου τιμής στη μνήμη τους.

Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο Ιστορία Φτέρης-Φθιώτιδος υπό Ανδρέα Λάμπου

 Και συμπληρώθηκαν με στοιχεία που παρέθεσε ο Βασίλης Δ. Σταμοκώστας