Γεννήθηκε στη Φτέρη το 1923 και οι γονείς του ονομάζονταν Γιάννης και Γεωργία. Έβγαλε το δημοτικό της Φτέρης και πήγε και δυο τάξεις στο γυμνάσιο της Λαμίας, στο οποίο μάλιστα είχε καθηγητή τον Δημήτρη Αποστολόπουλο. Λόγω των καταστάσεων σταμάτησε και επέστρεψε στο χωριό όπου ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες.

Στην περίοδο της κατοχής κατατάχθηκε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και ήταν μέλος στην ΕΠΟΝ της Φτέρης. Επίσης ήταν μέλος του επαρχιακού συμβουλίου της ΕΠΟΝ. Κατατάχθηκε στο Δ.Σ.Ε. το 1946 στο Γαρδίκι στην πρώτη ομάδα του αρχηγείου Ρούμελης. Το 1947 με ομαδάρχη τον Σπύρο Παφίλη ονομάστηκε υπολοχαγός του Δ.Σ.Ε. , διοικητής διμοιρίας ασφαλείας του αρχηγείου Ρούμελης στην 2η Μεραρχία με διοικητές Γούσια και Διαμαντή (αρχηγοί Ρούμελης).

Άνθρωπος ειδικών αποστολών, αναλάμβανε πάντα επικίνδυνες και λεπτές αποστολές, οι οποίες αναφέρονται σε πολλά βιβλία που έχουν γραφτεί για την εποχή εκείνη. Τρείς ήταν οι σπουδαιότερες αποστολές που αναφέρονται:

α) Μετά την επίθεση του Δ.Σ.Ε στο Αγρίνιο στις 28/3/1949 ο Αρκούδας με την διμοιρία του ανέλαβαν να κρατήσουν ανοιχτή τη γέφυρα του Κοράκου στον Αχελώο για να περάσουν τα υπόλοιπα τμήματα του Δ.Σ.Ε. πρώτης και δεύτερης Μεραρχίας.

β) Μετά την αιχμαλωσία του Μαρκόπουλου (Ταξίαρχου του κυβερνητικού στρατού στο Λιδωρίκι) στις 18/4/1949 ανέλαβε με την ομάδα του που αποτελούνταν από 15 άτομα, με διαταγή του Διαμαντή να οδηγήσει τον Ταξίαρχο στο αρχηγείο του Δ.Σ.Ε στον Γράμμο για να ζητήσουν να τον ανταλλάξουν με το μέλος του πολιτικού γραφείου του κόμματος Αναστασιάδη που είχε συλληφθεί. Έξω από τον Κλειτσό Ευρυτανίας όπου είχαν λουφάξει γιατί ήταν μέρα, έπεσε επάνω τους συμπτωματικά μια ομάδα του Κυβερνητικού στρατού και στη μάχη που ακολούθησε ο Ταξίαρχος σκοτώθηκε από αδέσποτη. Μαζί με τον Ταξίαρχο σκοτώθηκε και ο σύνδεσμος με την Μεραρχία Βαμμένος (ψευδώνυμο) και άλλος ένας σύνδεσμος από τα μέρη της Μακεδονίας.

γ) Με την διάλυση της 2^ης Μεραρχίας και τον θάνατο του Διαμαντή τον Ιούνιο του 1949 στην Μεραρχία του οποίου ήταν διοικητής της διμοιρίας ασφαλείας ο Αρκούδας, ο επίτροπος της Μεραρχίας Παναγιώτης Υφαντής (Ηρακλής ψευδώνυμο KLIK εδώ για το βιογραφικό του ) μαζί με μερικούς που γλύτωσαν πέρασαν προς τα Άγραφα και εκεί συναντήθηκαν στη περιοχή Βουργάρας. Εκεί πήρε εντολή από τον Υφαντή μαζί με την διμοιρία του να γυρίσουν όλη την περιοχή και να μαζέψουν ξεκομμένους αντάρτες. Γύρισαν με την ομάδα του όλη την ορεινή Φθιώτιδα και έφτασαν μέχρι την Δωρίδα. Κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω στα 40 με 50 άτομα.

Έναν από τους ξεκομμένους αντάρτες του Δ.Σ.Ε που βρήκε σε ένα πέρασμα από τον Γουλινά , και ενημέρωσε για την αποστολή του ( μαρτυρία Νίκος Κουβαράς και Μήτσος Αρκούδας ) ήταν ο  Νίκος Κουβαράς με τους υπόλοιπους της ομάδας του (Τρομάρα - Τσέτσο κλπ) Τους άφησε ένα περιθώριο μερικών ημερών γιατί πήγαινε σε μια άλλη γιάφκα που είχε πληροφορίες ότι κρυβόταν μια ομάδα ξεκομμένων ανταρτών ,και στη επιστροφή του θα τους έπαιρνε μαζί του . Όταν επέστρεψε μετά από μερικές μέρες , ο Κουβαράς του ανακοινώσε ότι αποφάσισαν να μείνουν εκεί στη περιοχή τους .

Κατάφερε με την διμοιρία του να συμπτυχθεί  με κάποιες άλλες ομαδες, και κατόπιν εντολής του αρχηγείου να συμπτυχθούν προς τα Άγραφα, και εάν δεν συναντήσουν εκεί τον Μαγκλάρα να φύγουν συντεταγμένα για την Αλβανία. Υπόψιν ότι ο Εμφύλιος είχε τελειώσει εδώ και 2 μήνες, και το είχαν πληροφορηθεί αυτό. Στον δρόμο έπεσαν σε κάποιες ενέδρες και είχαν τρεις τέσσερις νεκρούς από την ομάδα Θεσσαλίας. Κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα στην Αλβανία, στα μέσα Δεκεμβρίου, παρέδωσαν τα όπλα τους στους Αλβανούς και συμπτύχθηκαν με τους υπόλοιπους αντάρτες του Δ.Σ.Ε. στο Ελμπασάν όπου είχαν στρατοπεδεύσει.

Εκεί τελείωσε η δράση του στον Δ.Σ.Ε. στάλθηκε στην Πολωνία όπου πήγε για δυο χρόνια στη σχολή αξιωματικών και μετά σπούδασε στο Πολυτεχνείο μηχανολόγος-μηχανικός. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976 με ειδική άδεια για έναν μήνα και κατόπιν επαναπατρίστηκε μόνιμα το 1977 μαζί με την οικογένεια του.

Εζησε μια ήσυχη ζωή στου Ζωγράφου.

Έφυγε ξαφνικά τη 1η Αυγούστου 2015

Καλό ταξίδι Μήτσο._

Επιμέλεια κειμένου Σπύρος Β. Παπακώστας